UNUTMA
Bir axşam gələrsən həmənki yerə,
Görərsən ot basıb ayaq izlərin.
Baxıb həyətimdə solğun güllərə,
Yağmurlu bulud tək dolar gözlərin.
Sənin öz ətrindi gül bağındakı,
Sığal çək güllərə, güllər oyansın.
Ağlasan da barı elə ağla ki,
Gözünün yaşıyla güllər sulansın.
Sənə gülüm deyib o qədər yazdım,
Gülə qısqanardın, güllər solmasa.
Sənin göz yaşını arzulamazdım,
Solub susuz qalan güllər olmasa.
Sən orda qariban, mən burda qərib,
Becər güllərimi – Güllərim xəstə.
Sonra da o güldən bir dəstə dərib,
Gətirib qoyarsan qəbrimin üstə…
SƏNİ GÖRMƏK İSTƏYİRƏM
Səni görmək istəyirəm,
heç olmasa bir anlığa.
Dağ dumanın həsrətindən
yamacların yolan kimi,
sısqa cocuq
anasının sinəsini
qanan kimi,
pərvanələr şam başına
fırlanaraq
yanan kimi.
Səni görmək istəyirəm,
lap uzaqdan
yerişini izləyərək,
baxışımı gizləyərək,
tünd görünməz pərdə kimi,
qızmar günəş altındakı
səhradakı kölgə kimi.
Səni görmək istəyirəm,
su deyərək,
gecə-gündüz
qaysaqlanan dodaqlarım
su axtaran çeşmə kimi,
yüz illərlə
azadlığın carcısı tək
azadlığa təşnə kimi
qucaqlayam, öpəm səni
gözlərimə təpəm səni,
saçlarını çiçək edib,
sinəm üstə səpəm səni.
Səni görmək istəyirəm,
bahar vaxtı dərələrdən
axan sel tək,
kol dibində boynu bükük
bənövşəni siğallayan
sərin yel tek,
öz vaxtına hökm oxuyan
fəsil kimi,
dalğalari arzulayan
sahil kimi.
Səni görmək istəyirəm,
dumanlıqda azıb qalan
aydınlığa yol axtaran səyyah kimi,
bəndəsini dürüst gəzən
Allah kimi.
Can sirdaşım, xoş xəyallım,
sözü ballım, üzü xallım!
Səni görmək istəyirəm,
səni görmək istəyirəm…
O dünyamı bu dünyamda görmüşəm,
Vidalaşıb çıxıb gedən dərvişəm.
Gözləyirəm qədd-qamətim əyilsin,
Əcəl yetsin, son sözlərim deyilsin.
Dəmir əsa, dəmir çarıq yeyilsin,
Deyəm bəsdi, öz ömrümü sürmüşəm.
Vidalaşıb çıxıb gedən dərvişəm.
Məktub gəldi, öpüb aldım töhfəmi,
Varağladım bəxt yazılan səhfəmi.
Vətənimdə becərdiyim meyvəmi,
Qürbət eldə qorxa-qorxa dərmişəm,
Vidalaşıb çıxıb gedən dərvişəm.
Arzularım buxovlanan əsirdi,
Var-dövlətim altımdakı həsirdi.
Baş açmıram bu nə qovğa nə sirdi,
O həsiri öz arzumla hörmüşəm
Vidalaşıb çıxıb gedən dərvişəm.
Ana mehri möcüzədən əlamət,
Ata qəhri varlığıma zəmanət
Tanrı sehri ömür verdi əmanət,
Mən də onu sevdiyimə vermişəm.
Vidalaşıb çıxıb gedən dərvişəm.
Ruh Mirzədə, Mirzə ölüb bədəndə,
Bədən məndə, ruhum qalıb vətəndə.
Kaş görəydim bu dünyadan gedəndə,
Yar yaylığın ruhum ustə sərmişəm,
Vidalaşıb çıxıb gedən dərvişəm…
