Ədəbiyyat

Təvazökar adam   Sən məni çatdırdın çox arzulara, Yoluma nur saçdı xeyirxahlığın. Əlinlə qol çəkdim

PAYIZ   Əzəldən payızı heç sevməmişəm, Nə o tərəflikdir, nə də bu yanlıq. Gah sevgi fəslitək düşüb

Proloq Mənə anlatma dərdi, içim dolu kədərdir, Üzüm gülürsə sanma, bu adam bəxtəvərdir, Nə az, nə də

Səhər erkən durub həyətə çıxdım. Hava soyuq idi, payız mehi üzümə dəydi, bədənimdən bir üşütmə keçdi.

Axşamın xəfif yelləri arx qırağında hündür əzəmətli çinarların yarpaqlarını dindirdikcə şəhərə çökən

Dəstə meşələrdən, sıldırımlardan çətinliklə keçib qəsəbənin ətrafına gəlib çıxa bilmişdi. Amma artıq

Onlar axsaya-axsaya çaya tərəf endilər. Qabaqda gedənin ayağı çay qırağına səpələnmiş daşlara dəyib büdrədi

Sübhün ala-qaranlığnda təkəmseyrək ötüb keçən maşınların gur işığı düşdükcə yastandığı çalğusunun sapı

BİLMƏDİM   Bu gecə güzgüdə özümə baxdım, Özümü tanıya bilmədim, Allah! Bu ömür yolunda, sınaq yolunda

Yeddinci otağın sirri   Üç ilə yaxın idi ki, İlqar Aləmtabın “Ruhların imtahanı” povesti “Canbaycan”