TƏRƏZİ DÜZ ÇƏKİR.
Niyə arsızlığa qoyub özünü,
Hamını aldadıb hırıldıyırsan?
Əyriyə dəyişib sən öz düzünü,
Saxta qızıl kimi parıldayırsan?
Sifətdən gülərüz olmaq asandır,
Səni içəridən didər ağrılar.
Düzəlməz cəmiyyət dediyin andır,
Özünü doğru tək tutar oğrular.
Təmizlik əyyamı gedibdir, nədir?
Zibil lağ eyləyir qızıl külçəyə.
Demə zirvələr də həmin zirvədir,
Qartal dərələrdən baxır sərçəyə.
Bir də görürsən ki, bir gözəl ahu
Gəlib zövcə oldu yönsüz kəlçəyə.
Dəyəri itibdir hər şeyin, dədə,
Saflar saflığını satıb saflaşır.
Dünən əllərinə su tökən gədə
Bu gün ədasından xaşıl tək daşır.
Dünyanı günahkar bilmə.
Günahlar
Vallah, özümüzdə, özümüzdədir.
Tərəzi düz çəkir, pərsəngindəki
Barmağı görməyən gözümüzdədir.
BİZİM QARABAĞ.
Gəlib heyran olur dostlar-tanışlar,
Bizim Qarabağın öz aləmi var.
Şuşa şüşə kimi safdı, təmizdi
Xanbağı silinməz, pozulmaz izdi.
Bərdə muğamatın həzin pəsidi,
Ağdam zilə qalxan zənguləsidi.
Hələ kəndlərimiz var bu diyarda,
Adına vurğundur qış da, bahar da.
Çəmənli göy çəmən, Güllücə güldü,
Gülablı adından gülab süzüldü.
Bağbanlar bir bağdı, barlı-bəhrəli.
Baharlı baharla yaşadır eli.
Çıraqlı bir sönməz nurdu, çıraqdı,
Pirilər tarix tək varaq-varaqdı.
Şərifli kəndi də şərəfdir bizə,
Babaşlı əzizdir hər birimizə.
Gözəldir hər zaman könüldə, gözdə,
Bizim kəndimiz də, səhərimiz də.
MƏNDƏN SONRA QALAN
DÜNYA.
Başımda yüz xəyal, fikir,
Gah uçurur, gah da tikir,
Məni imtahana çəkir
Məndən sonra qalan dünya.
Gedənlərin ruhu öndə,
Eləsi var yaman gündə,
Danışacaq hansı dildə
Məndən sonra qalan dünya.
Atdığım yekmi, caharmı?!
İynə ucu ümid varmı?!
Görən məni yaşadarmı
Məndən sonra qalan dünya.
Oğlumun ər havasıdır,
Qız nəvəmin həyasıdır,
Mənimlə bir qalasıdır
Məndən sonra qalan dünya.
