Məmməd İsmayıl — Hələ yaşamağa dəyər bir az da

Hələ yaşamağa dəyər bir az da

 

Meşə cığırları dönüb bir çaya,

Torpaq yağışlardan bəhrələnibdir.

Necə gözəl olub təbiət, Allah —

Quru kötüklər də pöhrələnibdir!

Gəzmək istəyirəm dünyanı yazda —

Hardasa, hardasa məni duyan var,

Hələ yaşamağa dəyər bir az da.

 

Təkliyi keçmişə ötürməliyəm,

Ömrümə bir yoldaş gətirməliyəm, —

Bacım arzudadı,

Anam murazda.

Hardasa, hardasa məni sevən var,

Hələ yaşamağa dəyər bir az da.

 

Yollar eniş-yoxuş,

Bələn-bələndi,

Yollar

Min ildir ki, gedib-gələndi,

 

Təzəydi, köhnəydi,

nəydi, bilmədim,

Talada cığırlar qafiyələndi…

Bu gün Bethoveni çaldılar sazda,

Hardasa, hardasa məni duyan var,

Hələ yaşamağa dəyər bir az da.

 

Mənim bir gecikmiş məhəbbətim var,

Dönüb nağıllaşan həqiqətim var.

Səni səsləyirəm, ay ev yiyəsi,

Səsimə səs versin o tayda kim var.

Dodaqlarda donan bir busə kimi

Harda görünür ki, sönə arzular.

Qıvrıla-qıvrıla bir gürzə kimi

Əsrin ovsununa yatıb Araz da

Dünyanın işini nə bilmək olar,

Hələ yaşamağa dəyər bir az da.

 

Qoymayın dünyanı adiləşməyə

 

Elə ürəklər də zirvələr kimi

Qalsın o əvvəlki parlaqlığında.

Böyük məhəbbətin çəkin yükünü,

Araya tikanlı sözlər girməsin.

İşıqlı arzular solmasın deyə

Evlənən gününün səhəri günü —

Qoymayın dünyanı adiləşməyə.

 

«İşıqda kölgə var, kölgədə — işıq»,

Dağ düzdən ucadır, sevinc — kədərdən.

Ay günün nuruyla tapar yaraşıq,

Şəfəqlə ayrılar axşam səhərdən.

İki sevən qəlbin yaxınlığından

Sevinc sıxlığından, işıqlığından

Qəm macal tapmasın yada düşməyə,-

Qoymayın dünyanı adiləşməyə.

 

Əriyər buzları məhəbbətin də

Tutaş kirpiklərin sıx ormanları

Dönər öpülməmiş bir küt çeşməyə.

Yaşayın arzular səltənətində,

Qaldırın məhəbbət həyəcanları

Qoymayın dünyanı adiləşməyə.

 

 

Qiymət