Eyvaz Zeynalov

«Matım-qutum qurudu. Dedim, nə söz, nə filan? Bu da yaxşılığımın əvəzidi? Sözdü də, demişəm, deməmiş olum.

Elmanın atası erkən rəhmətə getmiş, kiçik bacısı ilə anasının ümidinə qalmışdı. Anası onların oxuduğu

- Bura nahaq papaq atdıq. Bir gör nə qoyublar.- Yəqin kasıbdılar...

Oliqarx Əlişin qardaşı biznesmen Vəlişin oğlunun ad günü idi. Adına layiq dəm-dəsgahlı, gözqamaşdıran

Yох, insаn göz qırpımındа, birdəncə ölüb itmür. Nə bilim, bəlkə hеç ölmür...

Nayman-Ana: “Jolaman! Yadına sal kim­lərdənsən, kimin oğlusan?..”  Ç. Aytmatov   Orta boylu, arıq

...Əlini yamanladım, asıb-kəsdim. Bilmirəm yaşının bu çağında hardan ağlına gəldi Bakıya köçmək?

Falabaxan qadın küçənin gur yerində, insan axarında dayanmışdı.

Ədhəm krantda yaxşı-yaxşı yuyundu. Başını qaldıranda yanında qəşəng bir qızın dayandığını gördü.