Xaliq Məmmədov

Olmaya   Nə ola, dəyişə dünyanın tərzi, Heç ömür boranı, qarı olmaya! Nə dərd ola, nə gözlərdə intizar

Ölmə, eşşəyim, ölmə  (Atalar məsəlinə həsr olunur) Qış hara, yemək hara, Ölmə, eşşəyim, ölmə!

Qayıt   Qayıt, dilə gəlsin eşqimiz, fəqət- Neçə deyilməmiş sözümüz qalıb! Bizə gərək deyil nakam

Çoxdan   Hicrandan danışıb öldürmə məni! İllərim o yolu keçibdi, çoxdan! Baharım uduzub payıza-qışa

Söz məclisi   Bir söz məclisinə nəzər eylədim: Sərraf öz kefində, söz öz kefində. Gördüm ki, çatılmış

Sənli şirin xatirə Sənli şirin xatirə Eşqə pənahımdımı? Göylərin gurultusu Sinəmdə ahımdımı?

Olmaya   Nə ola, dəyişə dünyanın tərzi, Heç ömür boranı, qarı olmaya! Nə dərd ola, nə gözlərdə intizar

Yazı dayandı   Hicranın oduna qərq oldu sinə, Taleyin yazdığı yazıda yandı. Düyünə tuş oldu gəncliyin

Keçmişim   Ya özüm günahkar, ya da ki, yaşım: Yaman soyuq keçir daha yay-qışım. Deyirəm, qayıtsın

Bizlik deyil ( şair dosta cavab)   Yollar çətinləşir yaman, a qardaş, Daha yoxuşdayıq, düz bizlik deyil!