«Dalqabaq-Tarix»
Şahın nökərinin oğlu oldu, adını qoydu – Şahqulu. Xanın nökərinin oğlu oldu, adını qoydu – Xanqulu. Bəyin nökərinin oğlu oldu, adını qoydu – Bəymalı.
Şahın, Xanın, Bəyin kənizləri bic doğdu, adlarını qoydular – Maqqulu. Şahqulular, Xanqulular, Bəymalılar, Maqqulular böyüdülər, dəkkəlləşdilər. Orda-burda tək-tük yetişən alp-pöhrələri yedilər, yekəldilər. Məmləkəti Şahquluxanaya çevirdilər.
Maqqulu Bəymalıya, Bəymalı Xanquluya, Xanqulu Şahquluya dırmaşa-dırmaşa getdi qabağa. Şaha, Xana, Bəyə etdikləri kimi, Çara, Canişinə, Pristava, Naçalnikə, Rəisə, Katibə, Şefə, Məmura … üzüyuxarı bütün Rəyasətə Şahqululuq, Xanqululuq, Bəymalılıq, Maqqululuq etdilər. Bütün vəzifə-dəlmədeşikləri tutdular.
Tək-tək Alpları görüncə pıtraqlaşdılar, bizləndilər, nizələndilər.
Bütün kürsülərdə Şah yerinə Şahqulu, Xan yerinə Xanqulu, Bəy yerinə Bəymalı, Alp yerinə Maqqulu oldular. Tarixi sovurub, yerinə Dalqabaq yazdılar bu balqabaqlar.
Yan-yörələrinə özləri kimi şahquluları, xanquluları, bəymalıları, maqquluları yığdılar.
Mitinqlərə toplandılar, partiyalara basıldılar, klanlara dürtüldülər, bölündülər, tirələndilər, ora-bura təpildilər, dartıldılar (amma daranmadılar!) … yenidən bir Axura bağlandılar, Sabirin “Tanrı buna şahid – quzu, keçiyik biz!..” şeirinə marş bəstələyib bir ağızdan komsomol-komsomol oxudular, yenidən səf-səf düzülüb seçkilərə getdilər – şahqulunun şahqulusuna, xanqulunun xanqulusuna, bəymalının bəymalısına, maqqulunun maqqulusuna səs verdilər – quqqulu-quqqulu.
Bu minvalla özlərinə Baş Şahqulu qayırdılar. Sevindilər, hurreyy dedilər, çalıb-çağırdılar, çəpik çaldılar. Oynadıqları həyat – Diringə.
